China, dag 3
Dinsdag.
Vanochtend vroeg om half zeven ging mijn wekker. Lekker op tijd is dat wel, maar, daar ik gisteravond om half tien al lag te pitten, ik heb heerlijk - en bovendien lang - geslapen. Zeven uur stond ik bij het ontbijt, acht uur zou de bus vertrekken. En zo geschiede het.
Als eerst maakten we een stop bij de Chinese cloisonnerie. Dat was saai, maar dat moest nu eenmaal. Het zij zo. Het is het proces van het maken van die Chinese vazen, waarbij werksters koperdraad op de koperen vaas plakken en dat gekleurd wordt met zand en oven. Wel mooi om even te zien, maar een drie kwartier...
Vervolgens gingen we naar de Chinese Muur. Naar het Badaling-deel, een van de vijf opengestelde stukken muur uit de provincie Beijing. Er waren daar twee kanten: de makkelijke kant - waar het wit en blauw zag van de Chinezen - en de andere kant waar minder Chinezen op zouden gaan.
Een trap, treden variërend van vier tot vijftig centimeter hoog en in breedte tussen de vijftien en veertig centimeter, was het eerste stuk. Daarna kwam er een deel met een hellingspercentage van meer dan twintig procent... Kortom, mijn kuiten voel ik nu nog. We konden naar maximaal vier wachttorens gaan - die weliswaar wel vijftig meter uit elkaar stonden, maar dan wel hemelsbreed. De heenweg - naar de vierde wachttoren - was lang, steil en vooral vermoeiend. Volle zon, temperatuur rond de 33 graden Celcius...
De terugweg daarentegen was ietsje makkelijker. Toch moest je bij elke stap opletten, want je wist niet precies hoe steil de weg was of hoe die de treden waren. Toch een belevenis die ik niet had willen missen.
Na de lunch zijn we doorgereden naar de dertien graven van de Ming-dynastie. Daarvoor hebben ze een vallei genomen (net als de Egyptische 'Vallei der Koningen') die aan de oost-, noord- en westkant omgeven was door bergen. Feng shui dus. Een rechte lijn van het noorden naar het zuiden was de weg waarover de gestorven keizers gingen (de Hemelweg, maar daarover straks meer) en voordat je bij de plek kwam waar de keizer begraven lag moest je de rituele gebouwen door, drie poorten of poortgebouwen, totdat je bij het laatste gebouw kwam, de zgn. zielepoort. Mooie gebouwen, maar ze staan in het niets bij het mooiste mausoleum wat ik ooit heb gezien... Maar ja, welk gebouw tipt er aan de Taj Mahal?
Vervolgens gingen we naar de Hemelweg, waarlangs verschillende standbeelden stonden van dieren en mensen. Verder niet het vermelden waard, maar de foto's zullen wel in het album verschijnen.
Daarna gingen we naar het hotel waar we even de tijd kregen om ons op te frissen, alvorens de optionele excursie zou beginnen. Die bestond uit een restaurant met de traditionele, in de juiste stad gemaakte, Peking-eend.
Heerlijk! We zagen hoe de eend gesneden werd door de professionele chef en kregen later ook de restjes nog geserveerd in de soep (evenzo ook erg lekker)
Na het eten kon iedereen weer terug naar het hotel. Dat deed ook bijna iedereen, maar ik ging, met een andere reisgenoot, nog evenbij de Olympische venues langs. We zagen het Vogelnest, het atletiekstadion tijdens de Spelen van 2008, maar ook het zwembad. Beide waren mooie gebouwen die ook 's avonds goed verlicht werden! Mooi man.
Veel Beijingers waren in dat park ook om uit te rusten van een lange dag, te genieten van het heerlijke weer of wat dan ook. Vliegeren, spelen... Vanalles werd er gedaan, ook door jonge kinderen.
Nu ben ik weer in het hotel, type dit even en ga dan weer slapen. Morgen weer de wekker om half zeven.
Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten